۲۰اسفند
بسم الله
تنهایی یکهو به سراغت می آید ...
واقعیتِ سوسک زده ...
و پرنده‌ای در من از جَوِ زمین خارج می‌شود ...
بایگانی
- فروردين ۱۳۹۷ (۴)
- اسفند ۱۳۹۶ (۵)
- بهمن ۱۳۹۶ (۴)
- دی ۱۳۹۶ (۶)
- آذر ۱۳۹۶ (۱۱)
- آبان ۱۳۹۶ (۱۰)
- مهر ۱۳۹۶ (۹)
- شهریور ۱۳۹۶ (۱۱)
- مرداد ۱۳۹۶ (۷)
- تیر ۱۳۹۶ (۸)
- خرداد ۱۳۹۶ (۷)
- ارديبهشت ۱۳۹۶ (۷)
- فروردين ۱۳۹۶ (۲)
۲۰ اسفند ۹۶ ، ۲۳:۴۴
پلڪــــ شیشـہ اے
پلڪــــ شیشـہ اے
همچین بیخ گلوی آدمو فشار میده که نه بغض میاد بالا تا از چشم ها سر ریز بشه، نه میگذاره قورتش بدی.
۲۳ اسفند ۹۶ ، ۱۰:۴۱
مریم
مریم
یهو مییاد و هیچ وقت نمیره. وکم کم آدم تنها به تنهاییش عادت میکنه.باهاش رشد میکنه همدمش میشه. غم تنهایی تو وجودت ته نشین میشه و رسوب میکنه. یه دفعه سر بلند میکنی و میبینی چقدر روزها فصلها سالها اومد و رفت و توی تنهایی همه روگذروندی... آدم تنها شبیه هیچکس نیست...